سروده طوطی طبعم ترانه ی شادی
کشیده پر ز قفس در سرای آزادی
رسیده مژده ی پیک صبا به خلوت دل
که عنقریب دمد روح اندر این وادی
کنید مجلس جشن و سرور بر سر پا
به یمن ماه حجازی علیٌّ الهادی
جهان به نیمه ذیحجه گشته نورانی
به نور مهر دهم شاه ملک ایجادی
ز روی اوست خجل آفتاب و ماه و منیر
از او ثوابت و سیار جسته امدادی
نهاد پا چو در این خاکدان به خدمت او
شدند ملک و ملک بهر کسب ارشادی
بداد عالم ناسوت را به یمن قدوم
به خاص و عام و خلایق ثبات و بنیادی
به جن و انس خدایش نموده تا صف حشر
دلیل محکم راه و معلم و هادی
سزد که از شعف و شور بر محمد و آل
گشوده لب به درود این سرود آزادی
حیات مرغ دل ما به آب و دانه ی اوست
گرفته رشته ی مهرش چو دام صیادی
صبا سلام رهائی رسان به تربت او
که مرغ دل به هوایش گریخت از شادی
(اثرطبع استادحاج علی محمدرهائی شهرضائی)