پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: خداوند از هر سرپرستى، در باره آنچه تحت سرپرستى اوست، بازخواست مى كند كه آيا از آن، نگهدارى كرده يا تباهش ساخته است؟ حتّى از مرد در باره خانواده اش باز خواست مى كند.

 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: هر يك از شما كه [ به گونه اى ] سرپرست است، در باره زيردستش بازخواست مى شود…. مرد، سرپرستِ خانواده خويش است و در باره آنها از او بازخواست مى شود. زن نيز سرپرست خانه شوهر خود و فرزندان اوست و در باره آنها از او سؤال خواهد شد.

 صحيح البخارى به نقل از عبد اللّه بن عمرو: پيامبر صلى الله عليه و آله به من فرمود: «گمان مى كنى به من خبر نرسيده است كه تو شب‌ها را به عبادت مى گذرانى و روزها را به روزه دارى؟ ». گفتم: آرى، چنين مى كنم. فرمود: «اگر به اين روش ادامه بدهى، چشمانت گود مى افتد و بدنت خسته و رنجور مى شود، در حالى كه هم بدنت و هم خانواده ات، بر [گردن] تو حقّى دارند. پس، گاهى روزه بگير و گاهى بخور، و گاهى شب زنده دارى كن و گاهى بخواب».

منبع : _تحکیم خانواده از نگاه قران وحدیث

امام على عليه السلام: هر مردى، نسبت به بندگان خود و خانواده اش، بازخواست خواهد شد.

 الكافى با أسناد گوناگون: در اعتراض امير مؤمنان عليه السلام به عاصم بن زياد كه جامه هاى نرم و لطيف را رها كرده، پشمينه پوشيده بود، و برادرش ربيع بن زياد از او نزد امير مؤمنان عليه السلام شكايت كرد كه وى با اين كار، همسر خود را ناراحت و فرزندانش را اندوهگين ساخته است. امير مؤمنان عليه السلام فرمود: «عاصم بن زياد را نزد من بياوريد». او را نزد ايشان آوردند. چون امام عليه السلام، او را ديد، چهره در هم كشيد و به او فرمود: «از همسرت خجالت نكشيدى؟ به فرزندانت رحم نكردى؟ آيا خيال مى كنى كه خداوند، چيزهاى حلال و پاكيزه را بر تو روا داشته، با اين حال، دوست ندارد كه از آنها استفاده كنى؟ تو در نزد خداوند، كوچك تر از آنى [ كه بخواهد با تو چنين كند ]. مگر نه اين كه خداوند مى فرمايد: «و زمين را براى مردمان قرار داد كه در آن، ميوه و خرمابن ها، با خوشه هاى غلاف دار است»؟ و مگر نه اين كه مى فرمايد: « دو دريا را روان كرد كه با هم برخورد كنند. ميان آن دو، حدّ فاصلى است كه به هم تجاوز نكنند»، تا آيه «از هر دو دريا، مرواريد و مرجان برآيد»؟ پس به خداوند سوگند كه بهره بردارى عملى از نعمت هاى خداوند، نزد او محبوب تر از بيان آنها در گفتار است. خداوند عز و جل فرموده است: «و نعمت پروردگارت را باز گو كن» ». عاصم گفت: اى امير مؤمنان! پس چرا شما، خود، به خوراكِ درشت و جامه زِبْر، بسنده كرده اى؟! فرمود: «واى بر تو! خداوند عز و جل بر پيشوايان عدالت، واجب ساخته است كه خود را با مردمان تهى دست، برابر دارند تا تهى دست را تهى دستىِ او برنياشوبد». پس، عاصم بن زياد، پشمينه اش را درآورد و جامه نرم پوشيد.

منبع : _تحکیم خانواده از نگاه قران وحدیث

مقصود از مقاوم سازی چیست؟

حضرت درباره مقاومت و پایداری در برابر دشمن، راهبردی جاودانی به فرزندش محمد حنیفه یاد می دهند که دوای دردهای ما است:
تزول الجبال و لاتزل عض علی ناجدک أعر الله جمجمتک تدفی الأرض قدمک ارم ببصرک أقصی القوم و عض بصرک واعلم أن النصر من عندالله سبحانه؛**نهج البلاغه، خطبه 11. ***

ممکن است کوه ها از هم فروپاشند، ولی تو سست و بی پای مباش، دندان هایت را بر هم بفشار جمجمه و سرت را به خدا بسپار. گامت را در زمین چون میخ استوار بدار. با چشم خود دور دست ترین نقطه دشمن را بنگر. دیدگانت را بر هم بنه و بدان که پیروزی از سوی خدای سبحان است.

البته مقاومت نیز باید همانند ایمان در تمام اعضا و جوارح ریشه دوانده و کل وجود به صورت واحد و یک پارچه درآید:

 - در بدن و اعضا باید مقاومتی پدید آید تا به سوی عصیان و گناه میل نکند. در زبان باید مقاومتی باشد تا به هرزه گویی آلوده نشود، مقاومت در چشم، غریزه و… هر کدام می تواند سازنده باشد.

 - افکار و اذهان باید مقاوم شود تا در مقابل وسوسه ها، خیالات واهی و تصورات ناصواب بایستد.

 - فهم و بصیرت ها باید مقاوم شود تا زرق و برق دنیوی ما را نفریبد. مادام که برای آدمی سیری باطنی و بی رغبتی درونی پدید نیاید مقاومت بی فایده است.

 - در مسئله خط داری، ایمان به ارزش های آرمانی، اصل است. باید به امور و جریانات انحرافی حساس بود عوامل مخل رشد را شناخت و در مقابل آن پایدار بود. مقاومان و مقاومت آفرینان باید جریان شناس و موج شناس باشند و از خطوطی که در عرصه های ملی و بین المللی وجود دارد، آگاه باشند و بدانند در چه عصر و دوره ای زندگی می کنند و چه خطوطی در جریان براندازی جامعه اسلامی و نسل ما است.

 - چه بسیارند عوامل تبلیغی که مردم رادر راه مبارزه با عوامل انحرافی، عافیت طلب، آرام، خاموش و مصلحت اندیش بار می آورند و از درون تهی می سازند، انسان مقاوم، باید موضع داشته باشد. دین داری متعهدانه، بینش داری مؤمنانه، خط داری مسئولانه و جریان شناسی موشکافانه، آدمی را به موضع داری می کشاند.

منبع : _ سلوک علوی (راهبردهای امام علی (ع) در تربیت فرزندان)