امام على عليه السلام: هر مردى، نسبت به بندگان خود و خانواده اش، بازخواست خواهد شد.

 الكافى با أسناد گوناگون: در اعتراض امير مؤمنان عليه السلام به عاصم بن زياد كه جامه هاى نرم و لطيف را رها كرده، پشمينه پوشيده بود، و برادرش ربيع بن زياد از او نزد امير مؤمنان عليه السلام شكايت كرد كه وى با اين كار، همسر خود را ناراحت و فرزندانش را اندوهگين ساخته است. امير مؤمنان عليه السلام فرمود: «عاصم بن زياد را نزد من بياوريد». او را نزد ايشان آوردند. چون امام عليه السلام، او را ديد، چهره در هم كشيد و به او فرمود: «از همسرت خجالت نكشيدى؟ به فرزندانت رحم نكردى؟ آيا خيال مى كنى كه خداوند، چيزهاى حلال و پاكيزه را بر تو روا داشته، با اين حال، دوست ندارد كه از آنها استفاده كنى؟ تو در نزد خداوند، كوچك تر از آنى [ كه بخواهد با تو چنين كند ]. مگر نه اين كه خداوند مى فرمايد: «و زمين را براى مردمان قرار داد كه در آن، ميوه و خرمابن ها، با خوشه هاى غلاف دار است»؟ و مگر نه اين كه مى فرمايد: « دو دريا را روان كرد كه با هم برخورد كنند. ميان آن دو، حدّ فاصلى است كه به هم تجاوز نكنند»، تا آيه «از هر دو دريا، مرواريد و مرجان برآيد»؟ پس به خداوند سوگند كه بهره بردارى عملى از نعمت هاى خداوند، نزد او محبوب تر از بيان آنها در گفتار است. خداوند عز و جل فرموده است: «و نعمت پروردگارت را باز گو كن» ». عاصم گفت: اى امير مؤمنان! پس چرا شما، خود، به خوراكِ درشت و جامه زِبْر، بسنده كرده اى؟! فرمود: «واى بر تو! خداوند عز و جل بر پيشوايان عدالت، واجب ساخته است كه خود را با مردمان تهى دست، برابر دارند تا تهى دست را تهى دستىِ او برنياشوبد». پس، عاصم بن زياد، پشمينه اش را درآورد و جامه نرم پوشيد.

منبع : _تحکیم خانواده از نگاه قران وحدیث