رفتار و کردار انسان، متأثر از شرایط اجتماعی، عوامل طبیعی، دوستان و نزدیکان است. در تربیت فرزندان باید این شرایط را مهار کرد و فرزندان را به سوی اهداف تربیتی رهنمون شد. باید همواره یاور فرزندان بود و آنان را از خطرات و آسیب های فردی و اجتماعی حفظ کرد. از بدترین خطراتی که انسان را تهدید می کند، مصاحبت و هم نشینی با دوستان ناباب است.
 امام علی (علیه السلام) به این مهم تأکید داشته و می فرمایند:
صدیقک من نهاک و عدوک من أغراک؛**همان، ج 7، ص 203. ***
دوست تو کسی است که تو را نهی کند و دشمن تو کسی است که تو را بفریبد.

بنابراین، افرادی که انسان را به سوی گناه و نافرمانی خدا دعوت کنند، در واقع دشمن انسانند.

 هم چنین ایشان انسان را از هم نشینی با افراد دروغگو برحذر می دارند و می فرمایند:
ایاک و مصادقه الکذاب فانه کسراب یقرب علیک البعید و یبعد عنک القریب؛**نهج البلاغه، کلمه 38. ***
از دوست شدن با فرد دروغگو پرهیز کن؛ زیرا او همانند سراب است. دور را به تو نزدیک و نزدیک را به تو دور نشان می دهد.

 هم ایشان انسان را از هم نشینی با بدان برحذر داشته و فرموده اند:
ایاک و مصاحبه الفساق؛ فان الشر بالشر یلحق؛**غرر الحکم به نقل از: اصول و روش ها در نظام تربیتی اسلام، ج 1، ص 201. ***
از مصاحبت با فساق بپرهیز؛ چون شر با شر پیوند می خورد.

منبع:کتاب سلوک علوی (راهبردهای امام علی (ع) در تربیت فرزندان)