*قنوت* 

قنوت ، در لغت به معناي اطاعت همراه با خضوع است . 

چنانكه خداوند خطاب به حضرت مريم مي فرمايد :

  *يا مَرْيَمُ اقْنُتي لِرَبِّك*  

اما مراد از قنوت درنماز ، همان دعائي است كه در ركعت دوّم هر نماز مي خوانيم . 

 *امام صادق عليه السلام در تفسير آيه (و تَبَتَّلْ اِلَيْهِ تَبْتيلاً) مي فرمايد:*

 مراد از ((تبتّل )) آن است كه در نماز دستها را به دعا بلند كنيم.

 *تبتّل* در لغت بمعناي قطع اميد از غيرخداست

قرآن كه به ما سفارش مي كند :

 (اُدْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعاً وَ خُفْيَةً)

*پروردگار خويش را در حال زاري و نهان بخوانيد*

 يكي از نشانه هاي تضرّع و زاري بدرگاه الهي ، دست بلندكردن به دعاست . 

 انسان فقير دست خود را بسوي بي نياز مطلق دراز مي كند و فقط از او مي خواهد و دل از غير او مي شوید

گرچه قنوت در نماز *مستحب* است ، اما به قدري مورد توجه است كه

  *امام رضا عليه السلام* در نامه اي به ماءمون مي نويسند :

 قنوت يك سنّت واجب در تمام نمازهاي شبانه روزي است

 كه البتّه مراد امام تأکید بر اهميت قنوت است.

 چنانكه *اگر انسان آنرا قبل از ركوع فراموش كرد* ⬅مستحب است بعد از ركوع قضا نمايد و اگر در سجده يادش آمد بعد از سلام آنرا قضا كند . 

در آداب قنوت آمده است : 

دستها را تا برابر صورت بالا بياوريد ،

 كف دستها رو به آسمان باشد ، 

دو دست را كنار هم قرار دهيد 

 بجز انگشت شصت ، باقي انگشتان را بهم بچسبانيد . 

بهنگام خواندن دعا به كف دست خود نگاه كنيد و 

دعا را بلند بخوانيد (البتّه نه به حدّي كه امام جماعت آن را بشنود)

 *قنوت دعاي خاصي ندارد* و انسان مي تواند هر دعايي بخواند ، چنانكه ☄لازم هم نيست دعا به عربي باشد و مي توان در قنوت ، حاجات خود را به فارسي هم بيان كرد

 البتّه روشن است كه دعاهاي قرآني و يا دعاهائي كه معصومين عليهم السلام در قنوت خود مي خوانده اند از فضيلت و اولويّت خاصي برخوردارند

منبع:کتاب تفسیر نماز(محسن قرائتی)