حضرت موسى بن جعفر (عليه السلام) مى‏فرمايد: بشر در ابتداى خلقت، رؤيا خواب ديدن نداشت و بعد خدا به او عطا كرد، سببش آن بود كه خداوند پيغمبرى را براى دعوت و هدايت مردم زمانش فرستاد و او مردم را به اطاعت و بندگى پروردگار عالم امر كرد، گفتند: اگر ما خداى را بپرستيم، در برابرش چه داريم، در حالى كه دارايى تو از ما بيشتر نيست، آن پيغمبر فرمود: اگر اطاعت خدا كنيد جزاى شما بهشت است و اگر معصيت كرديد و حرف مرا نشنيديد، جاى شما دوزخ است.
گفتند: بهشت و دوزخ چيست؟. پس براى ايشان هر دو را توصيف كرد و شرح داد.
پرسيدند: كى به آن مى‏رسيم؟. فرمود: هنگامى كه مرديد.
گفتند: ما مى‏بينيم كه مرده‏هاى ما پوسيده و خاك مى‏شوند و براى آنها چيزى از آنچه وصف كردى نيست و آن پيغمبر را تكذيب كردند. خداوند احكام (خواب ديدن) را براى آنها قرار داد، در خواب ديدند كه مى‏خورند و مى‏آشامند و حركت مى‏كنند و مى‏گويند و مى‏شنوند و غيره، چون بيدار شدند اثرى از آنچه ديده بودند نديدند. پس نزد آن پيغمبر آمدند و خوابهاى خود را بيان كردند. آن پيغمبر فرمودند: خداوند خواست حجت را بر شما تمام كند. روح شما چنين است. هنگامى كه مرديد هر چند بدنهاى شما در خاك پوسيده شود، روحهاى شما در عذاب است تا قيامت (يا در روح و ريحان و ناز و نعمت(1)).

1-بحارالأنوار: 61/189 - 190