سوره توبه آیه 36

إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِندَ اللَّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْراً فِى كِتَبِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّمَوَ تِ وَالْأَرْضَ مِنْهَآ أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ذَ لِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ فَلَا تَظْلِمُواْ فِيهِنَّ أَنفُسَكُمْ وَ قَتِلُواْ الْمُشْرِكِينَ كَآفَّةً كَمَا يُقَتِلُونَكُمْ كَآفَّةً وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللَّهَ مَعَ‏الْمُتَّقِينَ‏

ترجمه:
همانا تعداد ماهها نزد خداوند، در كتابِ (آفرینش) خدا و از روزى كه آسمان‏ها و زمین را آفرید، دوازده ماه است، كه چهارماه از آن (جنگ) حرام است، این آیین ثابت و پابرجاست. پس در این ماهها، با جنگ و خونریزى بر خود ستم نكنید و جملگى با همه‏ ى مشركان بجنگید، آن گونه كه آنان همگى با شما مى‏ جنگند و بدانید كه خداوند باپروا پیشه ‏گان است.

نکته ها:
سال، دوازده ماه دارد و كلمه ‏ى «شَهر» (ماه) نیز دوازده بار در قرآن آمده است.
عدد دوازده كه بارها در قرآن آمده است، عدد مباركى است، تعداد رهبران بنى ‏اسرائیل و چشمه‏ هاى آب زلال كه با معجزه ‏ى موسى ‏علیه السلام جوشید، عدد امامان اهل بیت و… دوازده است.
چهار ماهى كه جنگ در آن حرام است عبارتند از: ذى القعده، ذى الحجّه، محرّم و رجب. سه ماه اوّل پى در پى است.
نظام حركت ماه به دور زمین و چرخشى كه به اراده ‏ى الهى در منظومه‏ ى شمسى در طول سال است، از آغاز خلقت بر این كرات حاكم بوده است.
احترام ماه هاى حرام تا وقتى است كه دشمن از آن سوء استفاده نكند و در این ماهها حمله و هجوم نیاورد والاّ اگر دشمن حمله كرد، دفاع لازم است. طبق آیه‏ ى 194 سوره بقره: «والحُرمات قصاص، فمَن اعتَدى‏ علیكم فاعتَدوا علیه بمثل‏ما اعتدى‏ علیكم»، همه ‏ى چیزهاى مورد احترام، قابل قصاص است. هر كس از قانون عدم تعرّض، سوء استفاده كرد و بر شما تجاوز كرد، شما هم به همان گونه عمل كنید.
تعبیر ثابت و پا بر جا بودن این آیین، شاید اشاره به این باشد كه احترام چهارماه در همه ‏ى ادیان آسمانى ثابت بوده است. (طبق روایات)
در برخى روایات از امام باقرعلیه السلام، دوازده امامِ پس از پیامبر اسلام، به عنوان تأویل این آیه شمرده شده است.