عنایت به عبادت و وقت نهادن برای عبادت ها و اذکار و ادعیه ی خاص در شبانه روز، یکی از برنامه های اهل بیت علیهم السلام بوده است که هرگز با وجود مراجعات مردم، تدریس و اشتغالات و گرفتاری های گوناگون از آن غافل نبوده اند و این درس بزرگی است برای پیروان ایشان.
اینک به پاره ای از سیره ی عبادی حضرت رضا علیه السلام می پردازیم.

1. بعد از نماز صبح به سجده می رفت و تا طلوع آفتاب در سجده بود.
2. گاهی که فرصت و فراغتی بود در شبانه روز هزار رکعت نماز می خواند.
3. بعد از نماز همواره سجده شکر به جا می آورد.
4. چنان با قرآن مأنوس بود که همه سخن و پاسخ و مثال های او قرآنی بود.
5. در هر سه روز، یک ختم قرآن می کرد و می فرمود: اگر بخواهم در کمتر از این ختم می کنم، ولی به هر آیه ای می رسم تأمل می کنم که در کجا و چه زمانی نازل شده است.
6. خوابش در شب اندک بود و بیشتر شب ها را شب زنده داری می کرد.
7. بسیار روزه می گرفت و روزه سه روز در هر ماه از او فوت نمی شد.
8. در دعاهای خویش اول صلوات می فرستاد و ذکر صلوات را در نماز و غیر نماز بسیار می گفت.
9. شب در بستر، زیاد قرآن می خواند و چون به آیه ای مربوط به بهشت و جهنم می رسید، بسیار می گریست.
10. همه اوقات به ذکر خدا مشغول بود و بیش از همه از خداوند واهمه داشت.[1]

منابع:
کتاب حکایت آفتاب، سید محمد نجفی یزدی، معاونت تبلیغات و ارتباطات اسلامی آستان قدس رضوی
1- بحار، ج 49، ص90 تا 94 گزیده شده از احادیث گوناگون.