حاج میثم مطیعی:
لِتُرابِ مَقدَمِکَ الفِدا دل و جان عاشق ما علی (مدح)
فلک علی … ستون آسمان علی (مدح)
آبرومند تر از نام علی نامی نیست (مدح)
چه در هیبت، چه در غیرت، چه در عشق، اولین هستی (مدح)
یا حیدر، تویی تو جانم، لیلة القدرِ قرآنم (سرود)
یا علی، نام زیبای تو شد رافع هر مشکلی (سرود)
جز مهر علی در دل من خانه ندارد (مدح)

حاج عبدالرضا هلالی:
رونق ایمان علی حق و حقیقت علی
در دلم قد قامت عشقت قیامت می کند (مدح)
بر تن جان علیست خون به (مدیحه سرایی)
قسم به ابروی علی به تار گیوی علی

حاج محمود کریمی:
ساقی تویی تویی تو دلدارا علی علی
من که جامه ی صبر خویش از عشق تو میدرم
کعبه از کعبه اومده
شام عید غدیره دلم آروم نمیگیره
فلک تو آسمون دست افشونه داره میخونه برا امیر میخونه
من کنت مولا علی مولا

حاج محمدرضا طاهری:
زلف به این جمع پریشان بده (مدح)
دنیا با تو دنیا شد، هرکی افتاد رو پات آقا شد

(در صورت دانلود نشدن فایل‌ها، بر روی هر کدام راست کلیک کرده و گزینه Save Link AS… را انتخاب کنید)

منبع : باشگاه خبرنگاران جوان

آیت‌الله طالقانی در اولین جلسه ی افتتاحیه مجلس خبرگان (28 مرداد 1358) در میان تعجب حاضرین به جای نشستن بر روی صندلی‌های مجلس بر روی زمین نشست. وی معتقد بود کسی که روی این صندلی‌های راحت نشست نمی‌تواند قانونی بنویسد که بدرد روی زمین‌نشستگان بخورد.

آیه
سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ*لِلْکافِرینَ لَیسَ لَهُ دافِعٌ*مِنَ اللَّهِ ذِی الْمَعارِجِ*تَعْرُجُ الْمَلائِکةُ وَ الرُّوحُ إِلَیهِ فِی یوْمٍ کانَ مِقْدارُهُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَة[1]

ترجمه
سائلی، عذابی واقع شدنی را درخواست کرد. که برای کافران است و هیچ بازدارنده ای برای آن نیست. و از سوی خداوندِ صاحب درجاتِ والاست. فرشتگان و روح، در روزی که مقدار آن پنجاه هزار سال است، به سوی او بالا می روند.

شان نزول
«معارج» جمع «معرج» به معنای محلّ عروج و صعود است و مراد از آن، آسمان هاست که محلّ نزول و عروج فرشتگان می باشد. مرحوم علامه امینی قدس سره در کتاب شریف الغدیر[2] نام سی نفر از بزرگان مفسّرین و محدّثین، از قرن سوم هجری تا قرن چهاردهم را نقل کرده که گفته اند: شأن نزول آیه «سَأَلَ سائِلٌ» مربوط به شخصی می باشد که به پیغمبر گفت: نصب امیرالمؤمنین به خلافت در روز غدیر از طرف خودت بود یا از طرف خدا؟! ما را به حج و روزه و زکات فرمان دادی و ما قبول کردیم، امّا راضی نشدی، تا آن که پسر عموی خودت را بر ما حاکم کردی! سپس گفت: «اللَّهُمَّ إِنْ کانَ هذا هُوَ الْحَقَّ مِنْ عِنْدِک فَأَمْطِرْ عَلَینا حِجارَةً مِنَ السَّماءِ»[3] خدایا اگر این امر حق است از آسمان سنگی بباران(تا نابود شویم و شاهد چنین روزی نباشیم). سنگی فرود آمد و او نابود شد و این آیه نازل شد. «سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ»

پیام ها
1-یادآوری برخی حوادث جزئی و فردی، برای عبرت دیگران لازم است و باید حفظ شود.(سائل یک نفر بود که قهر خدا او را نابود کرد، ولی این ماجرا در متن قرآن مطرح می شود تا تمام انسان ها در طول تاریخ بخوانند.) «سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ»

2-تقاضای نابجا، مغرضانه و لجوجانه می تواند حادثه آفرین باشد. «سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ»

3-تا وقتی عذاب الهی نازل نشده، راه توبه و دفع عذاب با صدقه باز است، امّا عذابی که در حال نزول است، راه نجاتی از آن نیست. بِعَذابٍ واقِعٍ…لَیسَ لَهُ دافِعٌ

مقالات مرتبط
تأکید معتمدین اهل سنت؛ با شیعیان در مورد غدیر مناظره نکنید

چرا غدیر فراموش شد؟ بیانات آیت الله مظاهری پیرامون واقعه عظیم غدیر

اولین مخالف غدیر

پی نوشت ها

[1] معارج آیات 1- 4

[2] علامه امینی، الغدير، ج 1، ص 239 تا 246.

[3]  انفال، 32.

دیده شده در سایت حوزه نت

آیه
وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ رَؤُفٌ بِالْعِبادِ[1]

ترجمه
و از مردم کسی است که برای کسب خشنودی خدا، جان خود را می فروشد و خداوند نسبت به بندگان مهربان است.

نکته ها
ابن ابی الحدید که از علمای قرن هفتم اهل سنّت است، در شرح نهج البلاغه خود آورده است: تمام مفسّران گفته اند این آیه درباره علی بن ابی طالب علیه السلام نازل شده است که در لیلةالمبیت در بستر رسول خدا صلی الله علیه و آله خوابید. و این موضوع در حدی از تواتر است که جز کافر یا دیوانه آنرا انکار نمی کند.[2]

مشرکانِ مکه، قرار گذاشتند از هر قبیله ای یک نفر را برای کشتن پیامبر صلی الله علیه و آله انتخاب کنند و آن حضرت را دسته جمعی از بین ببرند تا بنی هاشم به خونخواهی او قیام نکنند و با این عمل از دعوت پیامبر راحت شوند. پیامبر صلی الله علیه و آله از نقشه ی آنان با خبر شد و علی علیه السلام برای اینکه پیامبر به سلامت از مکه خارج شود، در بستر ایشان خوابید و این آیه در شأن آن حضرت نازل گردید.[3]

همین که علی علیه السلام در آن شب خطرناک به جای پیامبر خوابید، خداوند به دو فرشته خود، جبرئیل و میکائیل فرمود: کدام یک از شما حاضرید فدای دیگری شوید؟! هیچکدام از آنها حاضر نشدند. خداوند فرمود: اینک مشاهده کنید که چگونه علی بن ابی طالب علیهما السلام حاضر است جان خود را فدای رسول خدا کند. گاهی باید برای احیای یک معروف ویا محو یک منکر، جان را تسلیم کرد. حضرت علی علیه السلام فرمودند: کسی که در راه امر به معروف و نهی از منکر کشته شود، یکی از مصادیق این آیه است.[4]

پیام ها:
1-نااهل، حرفش زیباست و انسان را به تعجّب وا می دارد، ولی مؤمن، عملش دنیا را متعجّب می کند. «مِنَ النَّاسِ مَنْ یعْجِبُک قَوْلُهُ»، «مِنَ النَّاسِ مَنْ یشْرِی نَفْسَهُ»

2-یاد ایثارگران را زنده بداریم. «مِنَ النَّاسِ مَنْ یشْرِی»

3-پیش مرگِ اولیای خدا شدن، یک ارزش است. «مِنَ النَّاسِ مَنْ یشْرِی»

4-بزرگ ترین سود آن است که انسان بهترین متاع را که جان اوست به خالق خودبفروشد، آن هم نه برای بهشت و یا نجات از دوزخ، بلکه فقط برای کسب رضای او. «ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ»

5-در راه خدا، استقبال از خطر و آمادگی برای جانفشانی همچون دریافت خطر است. با توجّه به شأن نزول آیه، ستایش از کسی است که جان خود را در معرض خطر قرار داد، هر چند حادثه ای اتفاق نیفتاد. «مَنْ یشْرِی نَفْسَهُ…»

6-رأفت خداوند، بهترین پاداش است. خداوند برای هرکاری پاداشی قرار داده است، امّا در این آیه می فرماید: خداوند رئوف است. «اللَّهُ رَؤُفٌ بِالْعِبادِ»

پی نوشت ها :

[1] بقره/ 207

[2] شرح نهج‏البلاغه، ج 13، ص 262.

[3] بسيارى از علماى اهل سنّت، به فضيلت على عليه السلام اقرار كرده‏اند كه علّامه امينى«ره» در الغدير(ج 2، ص48) آنان را نام برده است، از آن جمله امام احمدحنبل، در مسند خود(ج 1، ص348) مى‏باشد. صاحب تفسير اطيب‏البيان مى‏نويسد: در كتاب غايةالمرام، بيست حديث آمده كه نُه حديث از علماى اهل سنّت و يازده حديث از علماى شيعه است و اين آيه را درباره‏ى فداكارى حضرت على عليه السلام دانسته‏اند. در تاريخ طبرى،(ج 2، ص373) نيز كه از نوشته‏هاى قرن سوم است، ماجراى خوابيدن حضرت على عليه السلام در بستر رسول خدا صلى الله عليه و آله نقل شده است. همچنان كه تاريخ يعقوبى(ج 2، ص 39) موضوع را به صراحت بازگو مى‏نمايد. در شرح نهج‏البلاغه ابن‏ابى‏الحديد( ج 4، ص73) آمده است: معاويه چهار هزار درهم پول داد تا بگويند اين آيه در شأن ابن‏ملجم نازل شده است!. تفسير نمونه، ج 2، ص 49.

[4] تفسير صافى، ج 1، ص 241.

دیده شده در سایت حوزه نت

خداوند به هر پرنده ای دانه ای میدهد ،

اما آن را داخل لانه اش نمی اندازد…