عاشق شدیم وجمعه ای دیگر قرارمان

آقا به سر رسیده ببین انتظارمان

ما شیعه ی توایم در این هیچ حرف نیست

در بارگاه عشق بس این افتخارمان

دشمن فکنده تخم نفاق ار چه بین ما

دیگر مخواه بیش از این باز خوارمان

بازار عشق بی تو کساد است ، العجل

تا گل کند به یمن شما کار و بارمان

تنها تو می توانی آیی و رو کنی

در این زمانه ی دغل جانا عیارمان

با عشق روی تست اگر زنده ایم و شاد

ما عاشقیم و عشق شما اعتبارمان

سيد علمدار ابوطالبی نژاد

اللهم عجل لولیک الفرج

در زمان امام صادق خلافت از دودمان اموى به دودمان عباسى منتقل شد.

عباسيان از بنى هاشم‏اند و عموزادگان علويين به شمار مى‏روند.در آخر عهد امويين كه كار مروان بن محمد،آخرين خليفه اموى،به عللى سست‏شد،گروهى از عباسيين و علويين دست‏به كار تبليغ و دعوت شدند.

علويين دو دسته بودند:بنى الحسن كه اولاد امام مجتبى بودند،و بنى الحسين كه اولاد سيد الشهداء عليهما السلام بودند.غالب بنى الحسين كه در راسشان حضرت صادق عليه السلام بود از فعاليت ابا كردند.مكرر حضرت صادق دعوت شد و نپذيرفت.ابتداى امر سخن در اطراف علويين بود.عباسيين به ظاهر به نفع علويين تبليغ مى‏كردند.سفاح و منصور و برادر بزرگترشان ابراهيم الامام با محمد بن عبد الله بن الحسن ابن الحسن،معروف به‏«نفس زكيه‏»بيعت كردند و حتى منصور-كه بعدها قاتل همين محمد شد-در آغاز امر ركاب عبد الله بن حسن را مى‏گرفت و مانند يك خدمتكار جامه او را روى زين اسب مرتب مى‏كرد،زيرا عباسيان مى‏دانستند كه زمينه و محبوبيت از علويين است.عباسيين مردمى نبودند كه دلشان به حال دين سوخته باشد.هدفشان دنيا بود و چيزى جز مقام و رياست و خلافت نمى‏خواستند.حضرت صادق عليه السلام از اول از همكارى با اينها امتناع ورزيد.

ادامه »